A proposta deste artigo é discutir e apresentar aspectos relevantes da cidade de Manaus ao fim do século XIX, destacando a população indígena presente no cotidiano citadino. O artigo parte da premissa que na cidade as culturas indígenas estavam em convivência mesmo que resistente com as culturas exteriores, ditas “brancas”. Nesse sentido, tecemos nossa análise a partir do ano de 1850, início de período Imperial Brasileiro, e findamos em seu decurso, que coincide com a Belle Époque manauara, que tentou impor um novo conceito a cidade e seus habitantes. O texto foi divido em duas partes: na primeira apresentamos a cidade no início da segunda parte do oitocentos, período que a cidade fora visitada por naturalistas que a descreveram como predominantemente indígena. Na segunda parte, destacamos a resistência política dos indígenas frente a modernização da cidade advinda com a riqueza do boom da borracha.
El propósito de este artículo es discutir y presentar los aspectos relevantes de la ciudad de Manaus, a finales del siglo XIX, destacando la población indígena presente en la ciudad todos los días. La parte del artículo de la premisa de que las culturas indígenas en la ciudad estaban en armonía incluso culturas extranjeras aunque resistente, llamado "blanco". En este sentido, tejemos nuestro análisis a partir del año 1850, época Imperial de Brasil y findamos en su curso, que coincide con el manauara Belle Époque, que trató de imponer un nuevo concepto de la ciudad y sus habitantes. El texto fue dividido en dos partes: en la primera presentamos la ciudad temprano en la segunda mitad del 800, que la ciudad visitada por naturalistas que describieron como predominantemente indígenas. En la segunda parte, destacamos la resistencia política del frente indígena de modernización de la ciudad de la riqueza de la fiebre del caucho.